Komisja Szałajdy

Z Czarnobyl Wiki
To jest nie tylko zatwierdzona wersja strony, ale również ostatnia jej wersja.
Skocz do: nawigacja, szukaj
Strona tytułowa raportu Komisji Rządowej

Komisja Rządowa do Spraw Oceny Promieniowania Jądrowego i Działań Profilaktycznych (tzw. Komisja Szałajdy) – państwowa Komisja Rządowa powołana 29 kwietnia 1986 przez przewodniczącego Rady Państwa Wojciecha Jaruzelskiego pod przewodnictwem wiceprezesa Rady Ministrów PRL Zbigniewa Szałajdy.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Do głównych zadań Komisji należało dokonanie analiz i ocen sytuacji radiologicznej na terenie Polski na podstawie meldunków o wynikach pomiarów skażeń i dawek promieniowania, podejmowanie decyzji działań prewencyjnych poszczególnych resortów oraz informowanie społeczeństwa o zagrożeniach i sposobach ich ograniczania. Pierwsze zebranie komisji Rządowej rozpoczęło się o godzinie 8.00. Około godziny 11.00 podjęto formalną decyzję o wprowadzeniu profilaktyki jodowej[1]. Wynikiem działań Komisji był raport którego opracowane wnioski przedstawił jej przewodniczący Radzie Ministrów 20 czerwca 1986[2]. Najważniejszym wprowadzonym przez Komisję działaniem ochronnym była profilaktyka jodowa, do której przyczynił się CLOR. Dla zablokowania dostępu jodu radioaktywnego do tarczycy podano 18,5 milionom Polaków jednorazowe dawki jodu stabilnego o wielkości zależnej od wieku. Była to największa w historii medycyny akcja profilaktyczna dokonana w ciągu kilku dni. Jej sprawne przeprowadzenie umożliwiły strategiczne zapasy jodu stabilnego (ok. 100 dawek na każdego mieszkańca) przygotowane w latach siedemdziesiątych do celów obrony cywilnej, rozmieszczone w aptekach, instytucjach naukowych i zakładach pracy. Polska była jedynym krajem gdzie jodową akcję przeprowadzono na tak wielką skalę[3].

Raport[edytuj | edytuj kod]

Raport składał się on z trzech części. Zawierał przegląd sytuacji radiologicznej w kraju przed 28 kwietnia 1986, ocenę stanu potencjalnego zagrożenia radiologicznego kraju po wypadku w Czarnobylskiej Elektrowni Jądrowej oraz wnioski w zakresie wykorzystania doświadczeń wynikających z funkcjonowania krajowych organów i służb w warunkach potencjalnego zagrożenia radiologicznego. W związku z rozpoczęciem budowy pierwszej elektrowni jądrowej w Żarnowcu oraz przygotowaniami do realizacji następnych, zgodnie z przyjętym programem rozwoju energetyki do 2000 roku, raport zawiera m. in. propozycje konsekwentnego I bezwarunkowego egzekwowania wymagań bezpieczeństwa we wszystkich fazach budowy i przyszłej eksploatacji tego typu elektrowni. Uznano za celowe przyspieszenie międzynarodowych prac nad ujednoliceniem norm oraz określeniem zasad i trybu wzajemnego współdziałania krajów w zakresie ochrony radiologicznej i działań profilaktycznych. 20 czerwca 1986 Rada Ministrów przyjęta raport komisji oraz uchwalę w sprawie zapewnienia realizacji ustaleń I wniosków z raportu komisji rządowej[2]. Raport został opublikowany w nakładzie 250 egzemplarzy. Jeden z z nich został sprzedany przez Jerzego Urbana byłego rzecznika Rady Ministrów w latach 1981–89, Instytutowi Hoovera[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. W. trojanowski, L. Dobrzyński, E. Droste, A. Strupczewski: W 20-stą rocznicę awarii w Czarnobylskiej Elektrowni Jądrowej. 2006, s. 18.
  2. 2,0 2,1 PAP. Posiedzenie Rady Ministrów. „Dziennik Polski”, 1986-06-21. Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW "Prasa-Książka-Ruch". 
  3. Kronika i wspomnienia. Centralne Laboratorium Ochrony Radiologicznej. Warszawa: Centralne Laboratorium Ochrony Radiologiczne, 2017, s. 32. ISBN 978-83-947765-2-7.
  4. To nie bomba nuklearna. ompio.pl. [dostęp 2021-03-07].