ISU-152

Działa pancerne ISU-152 były używane między do burzenia małych obiektów budowlanych na terenie przemysłowym elektrowni.

ISU-152 – ciężkie działo pancerne produkcji radzieckiej z okresu II wojny światowej. Kilkanaście egzemplarzy tego pojazdu zostało użytych w akcji usuwania skutków Katastrofy w Czarnobylu.

Historia

ISU-152 był ciężkim działem pancernym produkowanym seryjnie w latach 1943-1947 w Zakładach Kirowa w Czelabińsku i Leningradzie w ZSRR, ostatecznie działo zostało wycofane z uzbrojenia Armii Radzieckiej w 1972 roku.

Udział w akcji usuwania skutków katastrofy

W czasie akcji usuwania skutków awarii w Czarnobylskiej Elektrowni Jądrowej zostało użytych kilka pojazdów ISU-152M. najprawdopodobniej skierowanych tam celowo do pełnienia funkcji ciągników gąsienicowych oraz maszyn burzących z uwagi na dużą moc ich silnika (520 KM). Po zakończeniu wszystkich działań likwidacyjnych część z pojazdów została pozostawiona na kilku składowiskach pojazdów biorących udział w akcji likwidacyjnej.

Miejsca pozostawienia pojazdów

Lokalizacja	Współrzędne	Uwagi
Baza paliw	51°24'00.7"N 30°04'37.3"E	Egzemplarz o numerze taktycznym 100
Kompleks przemysłowy elektrowni		Egzemplarz o numerze taktycznym 129
Punkt składowania odpadów radioaktywnych "Burakówka"	51°19'46.1"N 29°55'21.8"E	Egzemplarz o numerze taktycznym 130

Hipotezy

Istnieje wiele teorii i hipotez próbujących wyjaśnić prawdziwe powody skierowania w rejon Strefy Wykluczenia dział pancernych ISU-152. Dotychczas brak jest jakichkolwiek oficjalnych i wiarygodnych informacji na ten temat. Jedną z najbardziej rozpowszechnionych teorii dotyczących wykorzystania pojazdów przytoczony na łamach rosyjskiego magazynu Krylja Rodiny (Skrzydła ojczyzny) jest próba użycia ich do udrożniania zawalonych korytarzy w budynku reaktora bloku nr IV przy pomocy pocisków burzących. Pośrednie potwierdzenie tej teorii można znaleźć w książce J. W. Mironowa "Czernobyl: nieobjawlennaja wojna". Inna z hipotez mówi o planach strzelania pociskami burzącymi do górnych sekcji głównego budynku bloku którego celem miało być zawalenie się jego części i tym samym częściowe zakrycie krateru reaktora gruzem. Kolejna teoria głosi natomiast pogląd że maszyny zostały skierowane w rejon awarii w celu przetestowania nowej metody gaszenia pożaru polegającej na oddawaniu strzałów z armaty uzbrojonej w specjalne pociski zawierające substancję w postaci proszku który miał za zadanie ugasić płonący grafit. Najprawdopodobniej jednak co udokumentowano w postaci zdjęć maszyny te, wycofane z uzbrojenia Armii Radzieckiej w latach 70-tych, z uwagi na dużą moc ich silnika służyły do wyburzania obiektów budowlanych oraz w charakterze ciągników. Wydaje się to najbardziej racjonalnym powodem, zwłaszcza że koszt nowoczesnego w tamtym czasie pojazdu inżynieryjnego IMR-2 był o wiele wyższy niż przestarzałej broni samobieżnej.

Galeria

• 
• 
• 
• 
• 
• 
•