Krzyk Czarnobyla
Krzyk Czarnobyla (org. ros. Чернобыльская молитва[1], pol. Czarnobylska modlitwa) – książka autorstwa białoruskiej pisarki Swietłany Aleksijewicz. Opublikowana w Rosji w 1997 roku nakładem wydawnictwa Ostozhye. W Polsce została ona wydana w 2000 roku nakładem wydawnictwa Świat Książki w tłumaczeniu Leszeka Wołosiuka[2]. W nowym przekładzie "Wydawnictwa Czarne" książka ukazała się w 2012 roku pod tytułem "Czarnobylska modlitwa. Kronika przyszłości" w przekładzie Jerzego Czecha[1].
Treść[edytuj | edytuj kod]
Krzyk Czarnobyla jest zarazem opowieścią o losach ludzi bezpośrednio biorących udział w akcji ratowniczej po wybuchu reaktora, jak i relacją o największym kataklizmie technologicznym XX wieku oraz metaforą rozpadającego się imperium Związku Radzieckiego. Od samego początku problem czarnobylski nie był wolny od zakulisowych walk o jego ujawnienie, do dziś - pomimo różnych prób - naukowo nie można określić skali szkód ekologicznych, materialnych, moralnych, społecznych, zdrowotnych, jakich był przyczyną. 26 kwietnia 1986 r. Czarnobyl stał się problemem świata wciąż aktualne pozostaje pytanie o bezpieczeństwo energetyki jądrowej.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ 1,0 1,1 Książka: Krzyk Czarnobyla. biblionetka.pl. [dostęp 2017-06-10].
- ↑ Krzyk Czarnobyla. granice.pl. [dostęp 2017-06-10].
