Staw chłodzący
Staw chłodzący Czarnobylskiej Elektrowni Jądrowej (ros. Пруд-охладитель Чернобыльской АЭС) – sztuczny zbiornik stworzony specjalnie na potrzeby Czarnobylskiej Elektrowni Jądrowej eksploatowany w latach 1976–2000. Główną celem stworzenia zbiornika było pozyskanie wody celem obniżenie temperatury podczas chłodzenia reaktorów.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Napełnianie zbiornika rozpoczęto w październiku 1976. W okresie 1976-81 kiedy w eksploatacji były jedynie dwa bloki energetyczne powierzchnia zbiornika wynosiła 12.7 km2. W 1981 w celu zapewnienia obsługi kolejnych dwóch bloków obszar został zwiększony do 22.9 km2. Po wyłączeniu ostatniego bloku energetycznego zakończyła się jego faktyczna eksploatacja. Od 2014 trwa proces likwidacji stawu. W 2016 rozpoczęto stopniowe odwadnianie zbiornika. Do lata 2017 powierzchnia odwodnionej części wynosiła 42% pierwotnego obszaru.
Specyfikacja[edytuj | edytuj kod]
Poziom wody w stawie w okresie eksploatacji utrzymywał się na poziomie 110,5–111,0 m n.p.m., czyli około 7 m powyżej średniego rocznego poziomu wody w pobliskiej rzece Prypeć, która znajduje się w bezpośrednim sąsiedztwie stawu. Pas gruntu między zaporą stawu chłodzącego a rzeką Prypeć ma 200–400 m szerokości i ok. 11 km długości. Poziom wody w stawie był kontrolowany przez ciągłe pompowanie wody z rzeki Prypeć, aby zrekompensować straty spowodowane wyciekiem i utratą w wyniku naturalnego parowania. Pompowanie wody z rzeki Prypeć odbywało się za pomocą przepompowni wyposażonej w 4 pompy energii elektrycznej każda o wydajności 11400 m3/godz. Przepompownia ta usytuowana jest w północno-wschodnim narożniku stawu (tzw. Stacja BNS-3). Powierzchnia lustra wody chłodzącej stawu w okresie eksploatacji wynosiła 22 km². W najgłębszym miejscu ma 20 m[1].
