Port rzeczny w Czarnobylu
Port rzeczny w Czarnobylu - port żeglugi śródlądowej, położony w zatoce rzeki Prypeć w Czarnobylu, obecnie niewykorzystywany.
Spis treści
Historia[edytuj | edytuj kod]
Na początku XX wieku mieścił się tu mały port rzeczny oraz warsztat specjalizujący się w naprawach barek i łodzi pływających po rzece Prypeć i Dniepr. Przez kolejne lata warsztat rozbudowywano powiększając go o kolejne budynki. 27 kwietnia 1920 roku w czasie trwania wojny polsko-bolszewickiej port odgrywał ważną rolę w czasie bitwy pod Czarnobylem[1]. W 1921 roku warsztaty remontowe zatrudniały ok. 200 pracowników stając się tym samym jednym z największych zakładów przemysłowych w regionie. W 1932 roku warsztaty przekształcono w stocznie remontową jako zaplecze remontowe dla floty żeglugowej Dnieprowskiego Przedsiębiorstwa Żeglugowego[2].
Stan po 1986 roku[edytuj | edytuj kod]
Po katastrofie w pobliskiej elektrowni jądrowej stocznia została zlikwidowana a sąsiadujące z nią tereny ewakuowane. Po akcji usuwania skutków awarii część jednostek biorących w niej udział została zatopiona w porcie i pozostaje tam do dziś. W kolejnych latach teren ten został włączony do zasobu kombinatu "Puszcza Czarnobylska" (dawniej "Czarnobylski Las")[2]. Od 1996 roku na tym terenie znajduje się zaplecze badawczo-produkcyjne PPS "CPZOP" (dawniej PPS "Technocentrum").
Stan obecny[edytuj | edytuj kod]
Na stan obecny część z pozostawionych w zatoce jednostek jest w większości zatopiona. Do 2009 roku obowiązywał całkowity zakaz przebywania osób postronnych na terenie portu[3].
Galeria[edytuj | edytuj kod]
Stocznia remontowa w 1976 roku[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Historia w aspektach różnych: 27 kwietnia 1920 r. – bitwa pod Czarnobylem. Zwycięstwo rzecznej Flotylli Pińskiej. blogpublika.com. [dostęp 2016-08-04].
- ↑ 2,0 2,1 Судоремонтный завод. wikimapia.org. [dostęp 2016-08-04].
- ↑ Andrzej Urbański: Wyprawa druga do Czarnobyla - marzec 2011. andrzej56urbanski.blogspot.com. [dostęp 2016-08-04].
- ↑ Документальные фото города. ochernobyle.at.ua. [dostęp 2016-08-11].