Sarkofag
Sarkofag (ofc.: ukr. № 4 Укриття; ros. № 4 укрытие; pol. Schronienie nr 4) – masywna betonowa powłoka ochronna budynku głównego reaktora jądrowego nr IV w Czarnobylskiej Elektrowni Jądrowej, zbudowana w okresie od maja do listopada 1986 roku w celu zabezpieczenia atmosfery przed promieniowaniem jonizującym.
Budowa[edytuj | edytuj kod]
Budowa została przeprowadzona na podstawie uchwały Centralnego Komitetu KPZR i Rady Ministrów ZSRR z 29 maja 1986 r., (Nr 634-188). Budowę przeprowadził Departament Budownictwa nr 605 Ministerstwo Średniego Przemysłu Maszynowego ZSRR. Dokumentacja projektowa została opracowana przez generalnego projektanta VNIPIET, który ukończył projekt 34304 / EAF. Budowa została przeprowadzona zgodnie z projektem, który nie ma odpowiednika w praktyce krajowej i światowej. W części projektów decyzje podejmowano i zatwierdzano w trakcie trwania budowy. Decyzje projektowe zostały zatwierdzone decyzjami Komisji Rządowej nr 124 z 28 sierpnia 1986 roku i nr 274 z 29 października 1986 roku. W trakcie prac projektowych wykorzystano rysunki architektoniczne i konstrukcyjne bloku nr IV Instytutu Hydroprojekt[1].
Projektowanie konstrukcji ochronnej rozpoczęto 20 maja 1986 roku, 24 dni po katastrofie[2]. Kierownikiem budowy został inż. Lew Leonidowicz Boczarow[3]. Jej budowę podzielono na trzy etapy.
- Etap I: 20 maja - 15 lipca 1986 roku.
Etap ten zakładał zaprojektowania konstrukcji budowanego obiektu, stworzenie od podstaw infrastruktury która miała być wykorzystywana do budowy obiektu (betoniarnie, składy zaopatrzenia, zaplecze administracyjno-socjalne). W tym okresie dokonano także oczyszczenia przyszłego placu budowy oraz dekontaminacji bloku I i II w celu ich późniejszego uruchomienia.
- Etap II: 16 lipca - 15 września 1986 roku
- Etap III: 16 września - 30 listopada 1986 roku
Budowa sarkofagu rozpoczęła się 6 czerwca a zakończyła po 206 dniach 30 listopada 1986 roku. Podczas budowy sarkofagu zużyto ponad 400 000 m³ betonu i 7300 ton metalowych elementów. W budowę było zaangażowanych ok 90 tys. ludzi. 13 lutego 2013 nastąpiło załamanie płyt uchylnych nad urządzeniem obszaru siłowni kilkuset metrów kwadratowych. Według władz, nie miało wpływu na właściwości ochronne schronu i nie powodować wzrostu promieniowania tła.
Przeprowadzone w 1996 roku badania wykazały, że siła promieniowania wewnątrz konstrukcji wynosi 10 000 rentgenów na godzinę (normalne promieniowanie naturalne w miastach wynosi 20–50 mikrorentgenów na godzinę).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Акт приема в эксплуатацию объекта "Укрытие". pripyat-city.ru. [dostęp 2018-03-17].
- ↑ Robert E. Ebel: Chernobyl and its aftermath: a chronology of events. Washington, D.C.: Center for Strategic and International Studies, 1994, s. 43. ISBN 978-0-89206-302-4.
- ↑ "Bitwa o Czarnobyl'', film dokumentalny, 2006, reżyser Thomas Johnson
