Wiktor Smagin

Wiktor Smagin
Wiktor Grigoriewicz Smagin
Stanowisko
Naczelnik zmiany bloku (NSB)
Informacje biograficzne
Imię i nazwisko	Wiktor Grigoriewicz Smagin
Data i miejsce urodzenia	7 stycznia 1948 Nowopawłówka
Data i miejsce śmierci	24 października 2023 († 75 l.) Moskwa
Przyczyna śmierci	Samobójstwo
Tytuł zawodowy	Inżynier
Wykształcenie	Moskiewski Instytut Energetyki (1979)
Kariera zawodowa
Pracodawca	Czarnobylska Elektrownia Jądrowa
Okres	1979–86
Stanowisko	Naczelnik zmiany IV bloku energetycznego
W momencie awarii	W swoim mieszkaniu w Prypeci
Odznaczenia

Wiktor Grigoriewicz Smagin (ros. Віктор Григорьевич Смагін; ur. 7 stycznia 1948 we wsi Nowopawłówka w obwodzie mikołajowskim, zm. 24 października 2023 w Moskwie) – naczelnik zmiany bloku (NSB) energetycznego nr IV, 26 kwietnia 1986 roku (8:00 – 16:00).

Życiorys

Jego ojciec, Grigorij Grigoriewicz Smagin, weteran Wielkiej Wojny Ojczyźnianej był nauczycielem historii oraz dyrektorem szkół w Nowopawłowsku, Nowojegorówca, Bsztance oraz Christoforówce. Matka, Maja Fiedorowna była pracownikiem biblioteki szkolnej. Brat Walentin ukończył Kijowski Instytut Medyczny o specjalizacji traumatologia.

Edukacja

Wiktor po ukończeniu szkoły średniej w Christoforówce podjął naukę w Nikołajewskim technikum okrętowym. W 1973 rozpoczął studia w Moskiewskiej Wyższej Szkoły Technicznej Ja. Baumana. Rok później podjął decyzję odbycia zasadniczej służby wojskowej, a następnie kontynuowania nauki na jednej z najbardziej prestiżowych uczelni w ZSRR - Moskiewskim Instytucie Energetyki.

Kariera zawodowa

Pracę w Czarnobylskiej Elektrowni Jądrowej podjął w 1979. Początkowo objął stanowisko starszego inżyniera sterowania w II bloku energetycznego, kolejno to samo stanowisko w III bloku energetycznym oraz naczelnika zmiany IV bloku.

26 kwietnia 1986

W godzinach wczesnoporonnych udał się do elektrowni aby pomóc w ograniczeniu skutków wypadku w wyniku czego otrzymał wysoką dawkę promieniowania co wywołało u niego zespół ostrej choroby popromiennej. Tego samego dnia został przetransportowany wraz z innymi poszkodowanymi do Instytutu Biofizyki Szpitala Klinicznego nr VI w Moskwie.

„	W chwili wypadku spałem spokojnie w moim mieszkaniu w Prypeci i nie słyszałem odgłosów żadnych wybuchów. Obudziłem się o siódmej rano i jak co dzień wyszedłem na balkon zapalić. Z czternastego piętra wyraźnie widziałem panoramę elektrowni. Spojrzawszy w tamtym kierunku natychmiast zdałem sobie sprawę, że główny budynek czwartego bloku energetycznego został całkowicie zniszczony. Nad blokiem unosiły się kłęby gęstego, czarnego dymu. Zdałem sobie sprawę, że sytuacja jest poważna. Bez chwili zawahania pobiegłem do telefonu, żeby zadzwonić do BSzCzU-4, ale wszelkie podejmowane przeze mnie próby próby nawiązania połączenia zakończyły się fiaskiem gdyż KGB wyłączyło wszystkie telefony, najwyraźniej po to, by zapobiec wyciekowi informacji. Nakazałem żonie szczelnie zamknąć okna i drzwi a dzieciom zabroniłem wychodzić z domu. Żona wraz z dziećmi miała pozostać w domu dopóki nie wrócę”	”
— autor, Wiktor Smagin.

Śmierć

Od tego czasu był wielokrotnie hospitalizowany. Łącznie przeszedł siedem operacji. Zmarł 24 października 2023 w Moskwie w wyniku obrażeń wielonarządowych spowodowanych upadkiem z dużej wysokości w wyniku próby samobójczej.

Prywatnie

Posiadał status kategorii pierwszej Uczestnika likwidacji skutków awarii w Czarnobylskiej Elektrowni Jądrowej (I. kategoria) oraz II grupę inwalidztwa. Po okresie hospitalizacji pracował w strukturach Ministerstwa Energii ZSRR jako główny specjalista Dyrekcji Eksploatacji Elektrowni Jądrowych aż do jej reorganizacji w 1991 w koncern Rosenergoatom. Od 1 czerwca 2011 na emeryturze. Uczestnik wielu międzynarodowych konferencji poświęconych tematyce energetyki jądrowej, gość honorowy ceremonii zamknięcia Czarnobylskiej Elektrowni Jądrowej. Zamieszkały w Moskwie.

Odznaczenia

• Order Lenina (1986), za odwagę i bohaterstwo podczas usuwania skutków wypadku w Czarnobylskiej Elektrowni Jądrowej