Sławutycz

Z Czarnobyl Wiki
To jest nie tylko zatwierdzona wersja strony, ale również ostatnia jej wersja.
Skocz do: nawigacja, szukaj
Plac w centrum miasta oraz Dom Kultury

Sławutycz (ukr. Славутич) – miasto w północnej Ukrainie, przy granicy z Białorusią. Znajduje się na terenie obwodu czernihowskiego, jednak jako jednostka wydzielona, podlega obwodowi kijowskiemu. Zgodnie z danymi z 1 stycznia 2017 roku, liczba ludności wynosiła 25 096 mieszkańców, przyrost naturalny należy do najwyższych w kraju. Średnia wiekowa miasta to poniżej 40 lat. Nazwa pochodzi od starosłowiańskiego określenia mieszkańców okolic Dniepru. Miasto zyskało sławę jako jeden z największych ośrodków mieszkalnych zbudowanych dla przesiedleńców ze Czarnobylskiej Strefy Wykluczenia w 1986 roku.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Decyzje o budowie stałego osiedla dla pracowników i rodzin wciąż pracującej elektrowni jądrowej w Czarnobylu podjęto 2 października 1986 roku. W związku z całkowitą i nieodwołalną ewakuacją Prypeci dla prawie 30 tys. ludzi trzeba było znaleźć lokum. W tereny po wschodniej stronie Dniepru ewakuowano już w pierwszych dniach po rozpoczęciu działań. Późniejsza liczba przesiedleńców ze Strefy okazała się mniejsza, ze względu na to, że znaczna część mieszkańców przeniosła się do rodzin, na tereny za Uralem, a znaczna część zamieszkała w Kijowie. Podczas budowy miasta nadal planowane było otwarcie bloków V i VI elektrowni atomowej, dlatego w planach mieszkaniowych uwzględniono dodatkową liczbę pracowników. Z powodu zawirowań politycznych zawieszono otwarcie nowych bloków, przez co obecnie miasto ma o wiele mniej mieszkańców niż zaplanowano. Z drugiej strony, do Sławutycza zostali sprowadzeni także ludzie z innych stron Związku Radzieckiego, przede wszystkich z republik związkowych Azerbejdżanu, Armenii, Gruzji, Estonii, Łotwy, Litwy, Rosji i innych stron Ukrainy.8 republik przyjechało pomagać w budowie miasta a ich stolice stały się nazwami kolejnych dzielnic: Kijów, Tallin, Ryga, Wilno, Erewań, Baku, Tbilisi, Moskwa. Każda dzielnica zachowuje architekturę odpowiadającej jej stolicy." 23 marca 1988 roku 500 rodzin z Prypeci wprowadza się do miasta[1][2].

Symbole grodzkie[edytuj | edytuj kod]

Herb miasta Sławutycza składa się z dwóch części – górna symbolizuje przynależność administracyjną, albowiem przedstawia stary herb kijowski. Zgodnie z symboliką heraldyczną, błękit symbolizuje czystość i doskonałość, zaś czerń – mądrość, ostrożność i stabilność – cechy potrzebne miastu energetyki atomowej. Możliwa jest także interpretacja, iż czerń to wspomnienie o tragedii Czarnobylskiej, dzięki której powstało miasta, a błękit to nadzieja na świetlana przyszłość. W dolnej części znajduje się, na tle wyżej wspomnianych barw, złota, ośmioramienna gwiazda. To znak alegoria dla atomu. Zaś osiem promieni oznacza osiem republik, skąd pochodzili pionierscy mieszkańcy miasta, przy czym złoto symbolizuje potęgę i siłę.

Flaga miasta ma kształt prostokąta o wymiarach 160 na 100 centymetrów. W lewym górnym rogu w odległości 15 cm od krawędzi sztandaru znajduje się herb miasta, szeroki na 29 cm i wysoki na 36 cm ze złotym obramowaniem o szerokości 1 cm. Flaga dzielona jest na dwie części – górną, o kolorze malinowym, na której znajduje się herb, ma wysokość 70 cm oraz dolną, o kolorze złotym, wysoką na 30 cm. Zgodnie z tradycją historyczną, kolor malinowy to wolność, chwała i kozackie zwycięstwo, a złoto to słońce, powodzenie, siła i bogactwo.

Podział administracyjny miasta[edytuj | edytuj kod]

Pochodzenie ludności pozostawiło ślad w nazewnictwie kwartałów mieszkaniowych, których jest dwanaście:

  • Bakijski
  • Biełgorodzki
  • Wileński
  • Dobryninski
  • Erywański
  • Kijewski
  • Leningradzki
  • Moskiewski
  • Ryski
  • Talliński
  • Tbiliski
  • Czernihowski

W sumie zabudowa zajmuje 7,5 km2, w tym tereny mieszkalne 2,5 km2, pozostałe to przestrzeń przemysłowa.

Władza[edytuj | edytuj kod]

Miasta Sławutycz posiada władzę samorządową, w której skład wchodzi burmistrz oraz rada miejska. W skład rady wchodzi 36 demokratycznie wybranych deputowanych, w tym obecnie 15 osób z Partii Regionów i 5 zaprzyjaźnionych z blokiem Julii Tymoszenko. Ich kompetencje określa Konstytucja Ukrainy. Rada dzieli się na sześć stałych komisji: praw i regulacji, gospodarki i rozwoju, polityki komunalnej, usług socjalnych i ekologii, kultury i sportu oraz budżetu i finansów.

Obecnym burmistrzem Sławutycza jest Wołodimir Pietrowicz Udowiczenko, doktor nauk ekonomicznych, z Partii Narodowo-Demokratycznej. Czynnie zajmuje się polityką od 1984 roku, od 1990 roku pełni funkcję burmistrza Sławutycza.

W Sławutyczu znajduje się sąd miejski, którego dyrektorem jest Anatolij Sergijowicz Oriel.

Położenie[edytuj | edytuj kod]

Sławutycz znajduje się w pobliżu Dniepru przy granicy z Białorusią, oddalony o ok. 40 km od Czernihowa, 50 km od Strefy i 200 km od Kijowa. Krajobraz charakterystyczny dla Polesia, ziemie podmokłe, tereny nizinne.

Galeria[edytuj | edytuj kod]

  1. Drugie życie mieszkańców Czarnobyla. cafebabel.pl. [dostęp 2017-07-07].
  2. Błąd w składni szablonu {{Cytuj stronę}}. Brak podanego tytułu cytowanej strony (parametr tytuł=|).