Iwan Szawrej
| Iwan Szawrej | |
|---|---|
| Iwan Michajłowicz Szawrej | |
 Iwan Szawrej | |
| Stanowisko | |
| st. sierż, strażak WPCz-2 (1986) | |
| Informacje biograficzne | |
| Imię i nazwisko | Iwan Michajłowicz Szawrej |
| Data i miejsce urodzenia | 3 stycznia 1956 Biła Soroka |
| Data i miejsce śmierci | 20 listopada 2020 († 64 l.) Narowla |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1978 - 1987 |
| Formacja | MWD ZSRR |
| Jednostki | 2. Zmilitaryzowana Jednostka Pożarnicza Kijowskiego Obwodowego Zarządu Spraw Wewnętrznych |
| Stanowisko | Strażak |
Spis treści
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 3 stycznia 1956 we wsi Biła Soroka w rejonie narowliańskim w obwodzie homelskim w Białoruskiej SRR. Dorastał w wielodzietnej rodzinie – wraz dwoma braćmi (Leonidem, Piotrem) i trzema siostrami (Marią, Tatianą, Leną)[1]. W 1973 ukończył szkołę średnią w Narowli. W latach 1973–75 był pracownikiem mozyrskiego wydziału technicznego WPUB. W okresie 1975–77 odbywał zasadniczą służbę wojskową w Armii Radzieckiej. Od 1977–78 pełnił służbę w stopniu strażaka, kolejno starszego strażaka WPCz-26 odpowiadającej za ochronę przeciwpożarową Czarnobylskiej Elektrowni Jądrowej. W latach 1978–79 pracował na stanowisku asystenta instruktora ds. profilaktyki przeciwpożarowej[2]. Od października 1981[1] lub 1980[2] do września (czynnie do 26 kwietnia) 1986 służył w WPCz-2[1].
26 kwietnia 1986[edytuj | edytuj kod]
26 kwietnia 1986 w stopniu starszego sierżanta wojsk wewnętrznych MWD pełnił służbę wartowniczą na nocnej zmianie. Wraz z nim na zmianie służyło jego dwóch braci – starszy Leonid (mł. sierż) i młodszy Piotr (inspektor Państwowej Inspekcji Pożarowej). Według szacunków otrzymał 220 berów (2,2 Sv) i nabawił się ostrej choroby popromiennej drugiego stopnia. Po okresie hospitalizacji powrócił do służby pożarniczej. W latach 1986–87 pełnił służbę w SWPCz-12 w Wyszogrodzie. Od 1987 do 2002 pracował w rejonowym oddziale sytuacji nadzwyczajnych obwodu homelskiego Ministerstwa Sytuacji Nadzwyczajnych Republiki Białorusi[2].
Odznaczenia[2][edytuj | edytuj kod]
- Order Czerwonej Gwiazdy (ZSRR, 1986) – „Za odwagę i poświęcenie wykazane podczas likwidacji wypadku w Czarnobylskiej Elektrowni Jądrowej”[1]
- Medal „Za Odwagę” III stopnia (ZSRR)
- Medal „Za Nienaganną Służbę” III stopnia (ZSRR)
- Medal „Najlepszy Strażak” (Ukraina)
- Medal „Uczestnik wypadku w Czarnobylu”
- Wyróżnienie Stowarzyszenia Weteranów Ministerstwa ds. Sytuacji Nadzwyczajnych Ukrainy „Bohater Czarnobyla”
- Nagroda honorowa rady weteranów Ministerstwa ds. Sytuacji Nadzwyczajnych Ukrainy.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Катастрофа на Чернобыльской АЭС - особая страница и в истории пожарной службы Республики Беларусь.. gomel.mchs.gov.by. [dostęp 2020-11-29].
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Перестало битися серце ветерана пожежної охорони Київщини Шаврея Івана Михайловича. kv.dsns.gov.ua. [dostęp 2020-11-29].
