SWPCz-6
| Samodzielna Zmilitaryzowana Jednostka Pożarnicza nr 6 | |
|---|---|
| Samostojatielnaja Wojenizirowannaja Pożarnaja Czast № 6 | |
 Remiza strażacka SWPCz-6 (lata 80-te) | |
| Podstawowe informacje | |
| Rodzaj | Jednostka Straży Pożarnej |
| Naczelnik | st. lejt. Aleksandr Iwanowicz Jefmienko |
| Remiza | Prypeć, ul. Fabryczna. |
| Obszar chroniony | Prypeć |
SWPCz- 6 (ros. СВПЧ-6) Samodzielna Zmilitaryzowana Jednostka Pożarnicza nr 6 (ros. Самостоятельная Военизированная Пожарная Часть № 6, trb. Samostojatielnaja Wojenizirowannaja Pożarnaja Czast № 6) – jednostka straży pożarnej podległa Kijowskiemu Obwodowemu Urzędowi Spraw Wewnętrznych, odpowiadająca za ochronę przeciwpożarową miasta Prypeć oraz stanowiąca odwód operacyjny dla Czarnobylskiej Elektrowni Jądrowej oraz rejonu czarnobylskiego. Remiza jednostki mieściła się przy ul. Fabrycznej w Prypeci.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Do 1982 funkcjonowała jako Zawodowa Jednostka Straży Pożarnej nr 38[1]. Do co najmniej 1987 roku na dachu remizy znajdował się napis: „Grażdanie, budtie ostorożny s ogniem!” („Obywatele, bądźcie ostrożni z ogniem!”) oraz poniżej slogan propagandowy: „Jedinstwo partii i naroda – załog wsiech naszych pobied!” („Jedność partii i narodu – gwarancją wszystkich naszych zwycięstw!”).
Akcja gaśnicza 26 kwietnia 1986[edytuj | edytuj kod]
26 kwietnia 1986 jako odwód operacyjny dostała zadanie wsparcia WPCz-2 w akcji gaśniczej bloku energetycznego nr IV Czarnobylskiej Elektrowni Jądrowej. Na miejsce zdarzenia przybyła o godzinie 1:35 (11 minut po wybuchu) w składzie trzech pojazdów: dwóch autocystern AC-40 (ZIŁ-130) oraz samojezdnej drabiny pożarniczej AL-30 (ZIŁ-131) pod dowództwem por. Wiktora Kibenoka w łącznej liczbie dziesięciu strażaków[2].
W wyniku działań gaśniczych część strażaków otrzymała bardzo wysoką dawkę promieniowania, która wywołała u nich ostrą chorobę popromienną. Nad ranem wraz z innymi poszkodowanymi byli hospitalizowani w jednostce medycznej w Prypeci gdzie udzielono im podstawowej pomocy medycznej. Tego samego dnia w godzinach popołudniowych osoby w najcięższym stanie zostały przetransportowane drogą lotniczą na oddział leczenia chorób popromiennych Instytutu Biofizyki Szpitala Klinicznego nr VI w Moskwie. Pięciu z nich zmarło w przeciągu kilkunastu dni (w okresie od 10 do 14 maja). Ogółem w czasie akcji gaśniczej 50% pierwotnego stanu osobowego jednostki poniosło śmierć.
Stan osobowy[3][4][5][edytuj | edytuj kod]
- Autocysterna AC-40 (375) C1A
Kierowca: sierż. Anatolij Dmitrijewicz Najdiuk
Załoga: por. Wiktor Nikołajewicz Kibenok (naczelnik jednostki)
- Autocysterna АC-30 (130) 63А
Kierowca: mł. sierż. Pietr Iwanowicz Piwowar
- AL-30 (131) L21
Kierowca: mł. sierż. Michaił Fiedorowicz Kryśko
Nie ustalono w jakich pojazdach na miejsce zdarzenia przybyli:
- sierż. Nikołaj Wasiljewicz Waszczuk (dowódca drużyny),
- st. sierż. Wasilij Iwanowicz Ignatienko,
- sierż. Władimir Iwanowicz Tiszura,
- st. sierż. Nikołaj Iwanowicz Titienok,
- mł. sierż. Wiktor Wasiljewicz Romaszewski,
- mł. sierż. Anatolij Pietrowicz Iwanczenko
- st. lejt. Aleksandr Iwanowicz Jefmienko (naczelnik SWPCz-6, na miejscu od 1:56)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Sebastian Marciak: Mapa Prypeci. Wyd. III. Warszawa: Sebastian Marciak, 2017. ISBN 978-83-921-395-3-9.
- ↑ Waldemar Siwiński: Czernobyl. Warszawa: Iskry, 1989. ISBN 83-207-1179-7.
- ↑ Локализация и ликвидация пожара на АЭС в ночь на 26.04.86 г.. rubin01.ru. [dostęp 2020-01-27].
- ↑ Пожарная охрана. Припять. blog-gp.ru. [dostęp 2020-01-27].
- ↑ Чернобыль. Первые сутки. rcforum.ru. [dostęp 2020-02-07].
