Aleksandr Leleczenko
To jest zatwierdzona wersja strony. To nie jest ostatnia jej wersja. Zobacz najnowszą wersję.| Aleksandr Leleczenko | |
|---|---|
| Aleksandr Grigorowicz Leleczenko | |
 | |
| Stanowisko | |
| Zastępca naczelnika wydziału elektrycznego | |
| Informacje biograficzne | |
| Imię i nazwisko | Aleksandr Leleczenko |
| Data i miejsce urodzenia | 6 lipca 1938 Nowooriechowka |
| Data i miejsce śmierci | 7 maja 1986 († 47 l.) Kijów |
| Przyczyna śmierci | Ostra choroba popromienna |
| Miejsce spoczynku | Stiepnoje |
| Tytuł zawodowy | Inżynier |
| Edukacja | Politechnika Kijowska |
| Kariera zawodowa | |
| Pracodawca | Czarnobylska Elektrownia Jądrowa |
| Okres | 31.03.1975 – 07.05.1986 |
| Wydział | Wydział elektryczny |
| W momencie awarii | B.d. |
| Odznaczenia | |
   | |
Aleksandr Grigorowicz Leleczenko (ros. Алексадр Григорьевич Лелеченко; ur. 26 lipca 1938 we wsi Nowooriechowka, zm. 7 maja 1986 w Kijowie) – zastępca naczelnika wydziału elektrycznego Czarnobylskiej Elektrowni Jądrowej.
Spis treści
Życiorys
Urodził się 26 lipca 1938 we wsi Nowooriechowka w rejonie łubieńskim w obwodzie połtawskim. Po ukończeniu szkoły średniej studiował w Charkowskiej Wyższej Wojskowej Lotniczej Szkoły Pilotów na kierunku nawigator lotniczy. W latach 1961-1966 studiował na Politechnice Kijowskiej na wydziale elektroenergetyka. Po ukończeniu studiów wyższych pracował w Słowiańskiej Elektrowni Cieplnej. Kolejno przeprowadził się do miasta Enerhodar gdzie podjął pracę w pobliskiej Zaporoskiej Elektrowni Jądrowej na wydziale automatyki cieplnej i pomiarów. Pracę w Czarnobylskiej Elektrowni Jądrowej rozpoczął 31 marca 1975 roku na stanowisku naczelnika zmiany wydziału elektrycznego podczas rozruchu i eksploatacji drugiego etapu elektrowni (bloki energetyczne nr III i IV)[1]. W 1980 roku awansował na zastępcę naczelnika wydziału elektrycznego drugiego etapu elektrowni. Brał czynny udział przy rozruchu i konserwacji wszystkich bloków w elektrowni. Określany był mianem wzorowego pracownika za co został odznaczony medalem „Weterana pracy”[2].
26 kwietnia 1986
W czasie awarii znajdował się na terenie elektrowni. Wraz z innymi elektrykami dokonał niezbędnych napraw wielu instalacji elektrycznych oraz wypuścił wodór z generatorów do atmosfery. W przypadku niewykonania tych prac istniało ryzyko wystąpienia eksplozji, która mogła uszkodzić turbiny generatorów. Pragnąc uchronić młodych elektryków przed przebywaniem w strefie wysokiego promieniowania, trzykrotnie wchodził do hali elektrolizy (panowało tam promieniowanie rzędu od 5 do 15 tysięcy R/h) aby wyłączyć zawór dopływu wodoru w awaryjnych prądnicach. Brodząc po kolana w radioaktywnej wodzie, dokonał sprawdzenia stanu instalacji elektrycznej, starając się wyłączyć pompy zasilające układ chłodzenia w wodę. W godzinach rannych przetransportowany do szpitala w Prypeci, gdzie udzielono mu podstawowej pomocy medycznej. Po wstrzyknięciu mu surowicy natychmiast powrócił do elektrowni gdzie pracował przez kilka dni[3][4]. 30 kwietnia został przyjęty na oddział szpitala w Kijowie. Szacuje się ze otrzymał dawkę ok 25 Sv.
Śmierć
Hospitalizowany w Kijowskim Naukowo-Badawczym Instytucie Radiologii i Onkologii. Zdiagnozowano u niego Zespół Ostrej Choroby Popromiennej IV stopnia. Przyjął dawkę szacowaną na 2000 rem[5]. Został pochowany na cmentarzu we wsi Stiepnoje w rejonie połtawskim.
Prywatnie
Pozostawił żonę Lubow Nikołajewnę oraz córkę[2]. Mieszkał w Prypeci przy ul. I. Kurczatowa 22/17.
Upamiętnienie
- Jego imieniem nazwano szkołę w jego rodzinnej wsi w której się uczył. Znajduje się tam również poświęcona jego osobie ekspozycja muzealna przedstawiająca jego udział w likwidacji awarii.
- W czerwcu 2012 we wsi Nikołajewka w obwodzie donieckim została otwarta biblioteka publiczna jego imienia.
Odznaczenia
- Medal „Weterana pracy”
- Order Lenina (1986) (pośmiertnie)
- Order „Złota Gwiazda” z tytułem Bohatera Ukrainy (2006) (pośmiertnie) – za bohaterski czyn w imię ratowania życia obecnych i przyszłych pokoleń, osobistą odwagę i poświęcenie w czasie likwidacji wypadku w Czarnobylskiej Elektrowni Jądrowej[6].
- Krzyż „Za odwagę” (1996) (pośmiertnie)[7] – za osobistą odwagę wykazaną w likwidacji wypadku w Czarnobylskiej Elektrowni Jądrowej[7],
Przypisy
- ↑ Герои-ликвидаторы. chnpp.gov.ua. [dostęp 2019-04-21].
- ↑ 2,0 2,1 ЛЕЛЕЧЕНКО АЛЕКСАНДР ГРИГОРЬЕВИЧ (26.06.1938 – 07.05.1986). coolschool1.at.ua. [dostęp 2019-02-02].
- ↑ To,co wiem,posiąść może każdy.. photoblog.p. [dostęp 2017-06-09].
- ↑ Оголошується конкурс на проект скульптурної композиції, присвяченої Герою України Олександру Лелеченку. dazv.gov.ua. [dostęp 2017-06-09].
- ↑ Aleksandr Leleczenko w rejestrze Muzeum Czarnobylskiego w Kijowie. memory.chornobylmuseum.kiev.ua. [dostęp 2022-01-09].
- ↑ Dekret prezydencki nr 328/2006 z dnia 21 kwietnia 2006 r.
- ↑ 7,0 7,1 Dekret Prezydencki nr 298/1996 z dnia 26 kwietnia 1996 r.
| |||||||||||