Wiktor Diegtiarienko

Z Czarnobyl Wiki
To jest zatwierdzona wersja strony. To nie jest ostatnia jej wersja. Zobacz najnowszą wersję.
Skocz do: nawigacja, szukaj
Wiktor Diegtiarienko
Wiktor Michajłowicz Diegtiarienko
Wiktor Diegtiarienko.jpg
Stanowisko
Operator GCN
Informacje biograficzne
Imię i nazwiskoWiktor Diegtiarienko
Data i miejsce urodzenia10 sierpnia 1954
Riazań
Data i miejsce śmierci19 maja 1986 († 31 l.)
Moskwa
Przyczyna śmierciZespół Ostrej Choroby Popromiennej IV. stopnia
Tytuł zawodowyInżynier
Kariera zawodowa
PracodawcaCzarnobylska Elektrownia Jądrowa
Okres13.08.1982 – 19.05.1986
WydziałII. wydział reaktorów (RC-2)
W momencie awariiPołudniowa hala GCN
Wiktor Michajłowicz Diegtiarienko (ros. Виктор Михайлович Дегтяренко; ur. 10 sierpnia 1954 w Riazaniu, zm. 19 maja 1986 w Moskwie) – inżynier-mechanik[1], operator głównych pomp cyrkulacyjnych (GCN) II. wydziału reaktorów (RC-2) Czarnobylskiej Elektrowni Jądrowej.

Życiorys

Urodził się 10 sierpnia 1954 w Riazaniu. Pracę w Czarnobylskiej Elektrowni Jądrowej rozpoczął w 13 sierpnia 1982[1] na stanowisku elektromontera na wydziale ochrony pracy. W październiku 1984 objął stanowisko operatora głównych pomp cyrkulacyjnych na II. wydziale reaktorów[2].

26 kwietnia 1986

W momencie wypadku znajdował się na terenie południowej hali pomp cyrkulacyjnych (GCN). W konsekwencji wybuchu doznał szeregu oparzeń termicznych i popromiennych. Krótko po eksplozji odnaleziony przez Aleksandra Juwczenkę który tak relacjonuje to zdarzenie:
(...) To był mój operator, Wiktor Diegtiarenko, poznałem go tylko po głosie, bo miał spaloną twarz. Cały był we krwi. (...) Wiktor był nadal w szoku ale powiedział mi że w chwili eksplozji był blisko pomp razem z Rusanowskim drugim operatorem pomp i że on tam pozostał i trzeba mu pomóc[3].

Śmierć

Od 26 kwietnia hospitalizowany na oddziale klinicznym Instytutu Biofizyki w Moskwie. Przyjął dawkę szacowaną na 600 rem[4]. Zmarł 19 maja 1986 w wieku 31 lat w wyniku Zespołu Ostrej Choroby Popromiennej IV. stopnia. Został pochowany na cmentarzu Mitińskim w Moskwie.

Prywatnie

Pozostawił żonę Tatianę Dmitrijewnę oraz dwoje dzieci: Węrę (ur. 1982) oraz Ilję (ur. 1985)[5].

Odznaczenia[2]

  • Order „Znak Honoru” (ZSRR, 1986)
  • Order „Za Odwagę” III klasy (Ukraina, 2008)[6]

Przypisy

  1. 1,0 1,1 Wiktor Michajłowicz Diegtiarienko (ros.). chnpp.gov.ua. [dostęp 2021-01-17].
  2. 2,0 2,1 Gieroi-likwidatory (ros.). chnpp.gov.ua. [dostęp 2022-01-16].
  3. Relacja Aleksandra Juwczenki dla filmu Zero Hour: Disaster at Chernobyl (reż. Renny Bartlett, 2004)
  4. Wiktor Michajłowicz Diegtiarienko w rejestrze Muzeum Czarnobylskiego w Kijowie (ukr.). memory.chornobylmuseum.kiev.ua. [dostęp 2021-01-17].
  5. Spis ofiar śmiertelnych awarii w Czarnobylskiej Elektrowni Jądrowej sporządzonych przez KGB.
  6. Dekret Prezydenta Ukrainy nr 1156/2008 z 12 grudnia 2008 r.