Ofiary śmiertelne katastrofy w Czarnobylu
Ofiary śmiertelne katastrofy czarnobylskiej – lista osób oficjalnie uznanych za ofiary wypadku w Czarnobylskiej Elektrowni Jądrowej, 26 kwietnia 1986.
W następstwie awarii oficjalnie śmierć poniosło 31 osób które zostały uznane za bezpośrednie ofiary wypadku. Spis nazwisk łącznie z pochodzeniem społecznym, imionami i miejscem zamieszkania rodziców jest zamieszczony w raporcie KGB.
Według oficjalnego raportu UNSCEAR (Komitet Naukowy ONZ ds. Skutków Promieniowania Atomowego) z około 600 członków personelu Czarnobylskiej Elektrowni Jądrowej oraz członków jednostek straży pożarnych biorących udział w akcji gaśniczej, u 237 osób zdiagnozowano objawy choroby popromiennej, późniejsza szczegółowa diagnoza potwierdziła wystąpienie tej choroby w 134 przypadkach. 28 z 134 pacjentów zmarło w ciągu czterech miesięcy po wypadku (patrz tabela poniżej), w tym śmierć poniosło 32% pacjentów którzy otrzymali dawkę z zakresu 4,2–6,4 Gy (7 z 22) i 95% pacjentów którzy otrzymali dawkę w przybliżonym zakresie 6,5–16 Gy (20 z 21). W latach 1987–1998 spośród pozostałych 106 przypadków zmarło 11 osób (19 w 2004): cztery w wyniku chorób układu krążenia, dwie w wyniku marskości wątroby, dwie z zespołu mielodysplastycznego, jedna w wyniku ostrej białaczki szpikowej, zgorzeli płuca i gruźlicy[1]. Jednak liczba ta w ciągu niemal 20 lat jest normalną umieralnością w populacji nie narażonej radiacyjni[2].
Ponadto podczas budowy Sarkofagu śmierć poniosło 11 osób[3]:
- przygniecenie belką konstrukcyjną (1 osoba),
- wypadki samochodowe (4 osoby)
- zaczepienia łopatek śmigłowca o liny dźwigu (4 osoby)
- zawał serca po wezwaniu do komitetu partii (1 osoba)
- samobójstwo po śmierci żony (1 osoba)
Bilans ofiar według organizacji międzynarodowych
Jednym z najświeższych opracowań opisujących zdrowotne, środowiskowe i społecznoekonomiczne skutki awarii czarnobylskiej jest raport „Forum Czarnobylskiego” ogłoszony w Wiedniu 5 września 2005. Zdaniem autorów raportu, w następstwie wypadku śmierć poniosło 50 osób, a w przyszłości bilans ten może wzrosnąć do 4 tysięcy (autorzy nie podają na czym opierają swoją pesymistyczną prognozę). Niestety, dane i niektóre interpretacje przedstawione w tym Raporcie – choć znacznie bardziej wyważone niż wiele wcześniejszych doniesień – stoją w istotnej sprzeczności z precyzyjnymi danymi UNSCEAR, a także z interpretacjami przyczyn rejestracji zwiększonej liczby zachorowań na terenie Białorusi, Rosji i Ukrainy[2].
Według raportu „Forum Czarnobylskiego”, owe 50 ofiar śmiertelnych to dwaj pracownicy elektrowni (nie zostało to sprecyzowane lecz najpewniej chodzi o W. I. Chodemczuka oraz W. N. Saszenoka), około 40 likwidatorów oraz osoby, które zmarły na raka tarczycy o udokumentowanym związku z awarią. Tymczasem dane UNSCEAR’u (patrz tabela poniżej), mówią o 28 ofiarach ostrej choroby popromiennej, zmarłych w ciągu 4 miesięcy od awarii oraz 3 ofiarach zmarłych z innych przyczyn.[2].
Ofiary
| Nazwisko i imię | Zdjęcie | Data i miejsce urodzenia | Data i miejsce śmierci | Przyczyna śmierci | Pełniona funkcja | Opis |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Chodemczuk, Walery Ilicz (Ходемчук, Валерий Ильич) |  |
1951.03.24,
Kropiwnia, (Ukraińska SRR) |
1986.04.26, Prypeć (Czarnobylska Elektrownia Jądrowa) | Nieznana, najprawdopodobniej w wyniku eksplozji | Starszy operator głównej pompy obiegowej reaktora nr 4. | W momencie awarii przebywał w południowej maszynowni pomp obiegowych. Najprawdopodobniej zginął w momencie eksplozji, jego ciała nigdy nie odnaleziono, najprawdopodobniej zostało pogrzebane pod zgliszczami bębnów separatora pary. Jego miejsce pamięci znajduje się w budynku reaktora bloku energetycznego nr IV a symboliczny grób na cmentarzu Mitińskim w Moskwie. |
| Szaszenok, Władimir Nikołajewicz
(Шашенок, Владимир Николаевич) |
 |
1951.04.21, Szczucza Hrebla (Ukraińska SRR) | 1986.04.26, Prypeć | Przerwanie rdzenia kręgowego, obrażenia wielonarządowe, oparzenia termiczne i popromienne | Inżynier systemów automatyzacji, pracownik Smolenskatomieniergo (podwykonawca CEJ) | W momencie awarii przebywał w pomieszczeniu nr 604. Znaleziony nieprzytomny, przygnieciony belką ze złamanym kręgosłupem. połamanymi żebrami z ciężkimi oparzeniami termicznymi i popromiennymi. Zmarł w godzinach rannych w szpitalu w Prypeci. |
| Leleczenko, Aleksandr Grigorowicz (Лелеченко, Александр Григорьевич) |  |
1938.07.26, Nowooriechowka (Ukraińska SRR) | 1986.05.07, Kijów | Zespół ostrej choroby popromiennej, otrzymana dawka: 25 Gy (2,500 rad) lub 1000 rem[4] | Zastępca naczelnika wydziału elektrycznego | W momencie awarii znajdował się na terenie elektrowni i wykazał się wtedy odwagą oraz poczuciem obowiązku, gdyż wraz z innymi elektrykami dokonał niezbędnych napraw wielu instalacji elektrycznych oraz wypuścił wodór z generatorów do atmosfery. Osobiście trzykrotnie wchodził do hali elektrolizy (panowało tam promieniowanie rzędu od 5 do 15 tysięcy rentgenów na godzinę) aby wyłączyć zawór dopływu wodoru w awaryjnych prądnicach. Brodząc po kolana w radioaktywnej wodzie, sprawdza stan instalacji elektrycznej, starając się wyłączyć pompy zasilające w wodę układ chłodzenia. |
| Tiszura, Władimir Iwanowicz (Тищура, Владимир Иванович) |  |
1959.12.15, Leningrad (Rosyjska FSRR) | 1986.05.10, Moskwa | Zespół ostrej choroby popromiennej otrzymana dawka: 1000 rem[4] | Sierżant, Samodzielna Zmilitaryzowana Jednostka Straży Pożarnej nr 6 (SWPCz-6) w Prypeci | |
| Akimow, Aleksandr Fiodorowicz (Акимов, Александр Фёдорович) |  |
1953.05.06, Nowosybirsk (Rosyjska FSRR) | 1986.05.11, Moskwa | Zespół ostrej choroby popromiennej, poparzone 100% powierzchni ciała, otrzymana dawka: 15 Gy (1,500 rad) | Naczelnik zmiany bloku nr IV | Starszy operator reaktora, przebywający w sterowni reaktora w momencie awarii. Otrzymał śmiertelne dawki promieniowania podczas próby ponownego uruchomienia przepływu wody do reaktora. |
| Kibenok, Wiktor Mikołajewicz (Кибенок, Виктор Николаевич) |  |
1963.02.17, Iwaniwka (Ukraińska SRR) | 1986.05.11, Moskwa | Zespół ostrej choroby popromiennej otrzymana dawka: 750 rem[4] | Porucznik. naczelnik warty Samodzielnej Zmilitaryzowanej Jednostki Straży Pożarnej nr 6 (SWPCz-6) w Prypeci | |
| Prawik, Władimir Pawłowicz (Правик, Владимир Павлович) |  |
1962.06.13, Czarnobyl (Ukraińska SRR) | 1986.05.11, Moskwa | Zespół ostrej choroby popromiennej | Porucznik. dowódca zmiany Zmilitaryzowanej Jednostki Straży Pożarnej nr 2 (WPCz-2) w Prypeci | |
| Kurguz, Anatolij (Кургуз, Анатолий Харлампиевич) |  |
1957.06.12, Krasnowiczi (Rosyjska FSRR) | 1986.05.12, Moskwa | Zespół ostrej choroby popromiennej | Starszy operator reaktora | |
| Ignatienko, Wasilij Iwanowicz (Игнатенко, Василий Иванович) |  |
1961.03.13, Spericze (Białoruska SRR) | 1986.05.13, Moskwa | Zespół ostrej choroby popromiennej otrzymana dawka: 600 rem[4] | Sierżant. dowódca oddziału SWPCz-6 | |
| Orłow, Iwan Lukicz (Орлов, Иван Лукич) | 1945.01.10, | 1986.05.13, Moskwa | Zespół ostrej choroby popromiennej | Fizyk | Otrzymano śmiertelną dawkę promieniowania podczas prób ponownego uruchomienia przepływu wody chłodzącej do reaktora. | |
| Brażnik, Wiaczesław Stiepanowicz (Бражник, Вячеслав Степанович) | 1957.03.03, Atbasar (Kazachska SRR) | 1986.05.14, Moskwa | Zespół ostrej choroby popromiennej, otrzymana dawka: >10 Gy (1 000 rad) 1000 rem[4] | Starszy operator turbin (wydział turbin) | W momencie awarii znajdował się w hali turbin. Otrzymał śmiertelną dawkę promieniowania podczas próby gaszenia pożaru i awaryjnego ręcznego otwierania zaworów spustowych oleju turbiny. | |
| Kudriawcew, Aleksandr Giennadijewicz (Кудрявцев, Александр Геннадиевич) |  |
1957.12.11, Kirow (Rosyjska FRR) | 1986.05.14, Moskwa | Zespół ostrej choroby popromiennej | Starszy inżynier kontroli reaktora | |
| Waszczuk Nikołaj Wasiljewicz (Ващук, Николай Васильевич ) |  |
1959.06.05, Wielka Hajcza (Ukraińska SRR) | 1986.05.14, Moskwa | Zespół ostrej choroby popromiennej otrzymana dawka: 600 rem[4] | Sierżant, dowódca oddziału SWPCz-6 | |
| Toptunow Leonid Fiodorowicz (Топтунов, Леонид Федорович) |  |
1960.08.16, Mykołajiwka (Ukraińska SRR) | 1986.05.14, Moskwa | Zespół ostrej choroby popromiennej,
otrzymana dawka: 7 Gy (700 rad) 700 rem[4] |
Starszy inżynier kontroli sterowania reaktorem | |
| Titienok, Nikołaj Iwanowicz (Титенок, Николай Иванович) |  |
1962.12.05, Mykołajiwka (Ukraińska SRR) | 1986.05.16, Moskwa | Zespół ostrej choroby popromiennej | Strażak, Samodzielna Zmilitaryzowana Jednostka Straży Pożarnej nr 6 w Prypeci. | |
| Łopatiuk. Wiktor Iwanowicz (Лопатюк, Виктор Иванович) |  |
1960.08.22, Lelew (Ukraińska SRR) | 1986.05.17, Moskwa | Zespół ostrej choroby popromiennej | Elektryk | |
| Proskuriakow, Wiktor Wasiljewicz (Проскуряков, Виктор Васильович) |  |
1955.04.09, Swobodny (Rosyjska FRR) | 1986.05.17, Moskwa | Zespół ostrej choroby popromiennej | Naczelny inżynier kontroli sterowania reaktorem | |
| Diegtiarienko, Wiktor Michajłowicz (Дегтяренко, Виктор Михайлович) |  |
1954.08.10, Riazań (Rosyjska FRR) | 1986.05.19, Moskwa | Zespół ostrej choroby popromiennej | Operator głównej pompy obiegowej. | |
| Szapowałow. Anatolij Iwanowicz (Шаповалов, Анатолий Иванович) |  |
1941.04.06, Kirwograd (Ukraińska SRR) | 1986.05.19, Moskwa | Zespół ostrej choroby popromiennej | Elektryk | |
| Baranow, Anatolij Iwanowicz (Баранов, Анатолий Иванович) |  |
1953.06.13, Ciurupińsk (Ukraińska SRR) | 1986.05.20, Moskwa | Zespół ostrej choroby popromiennej | Starszy elektromonter [wydział elektryczny] | |
| Pierczuk, Konstantin Grigoriewicz (Перчук, Константин Григорьевич) |  |
1952.11.23, Magadan (Rosyjska FRR) | 1986.05.20, Moskwa | Zespół ostrej choroby popromiennej
otrzymana dawka: >10 Gy (1,000 rad) |
Starszy operator turbiny | W momencie eksplozji znajdował się w hali turbin. |
| Sawienkow, Władimir Iwanowicz (Савенков, Владимир Иванович) | 1958.02.15 | 1986.05.21, Moskwa | Zespół ostrej choroby popromiennej | Pracownik fabryki turbin "Turboatom" w Charkowie (podwykonawca CEJ) | Na prośbę rodziców pochowany na cmentarzu komunalnym w Charkowie. | |
| Iwanienko, Jekaterina Aleksandrowna (Иваненко, Екатерина Александровна) |  |
1932.09.11,
(Białoruska SRR). |
1986.05.26, Moskwa | Zespół ostrej choroby popromiennej | Funkcjonariusz ochrony wewnętrznej GOWD | Do wczesnych godzin rannych przebywała w budynku stróżówki przy głównej bramie na przeciwko bloku nr IV. |
| Konował, Jurij Iwanowicz (Коновал, Юрий Иванович) |  |
1942.01.01,
Ust-Pier, (Rosyjska FRR). |
1986.05.28, Moskwa | Zespół ostrej choroby popromiennej | Elektryk | |
| Sitnikow, Anatolij Andrejewicz (Ситников, Анатолий Андреевич) |  |
1940.01.20, Woskresenka (Rosyjska SRR). | 1986.05.30, Moskwa | Zespół ostrej choroby popromiennej otrzymana dawka: 15 Gy (1,500 rad) | Zastępca naczelnego inżyniera | Otrzymał śmiertelną dawkę promieniowania (15 Gy) po tym jak otrzymał polecenia od naczelnego inżyniera - Nikołaja Fomina zbadania głównej hali reaktora z dachu jednostki C. |
| Pierewaczenko, Walery Iwanowicz (Перевозченко, Валерий Иванович) |  |
1947.05.06, Starodub (Rosyjska FRR) | 1986.06.13, Moskwa | Zespół ostrej choroby popromiennej | Kierownik zmiany (sekcja reaktorowa) | |
| Popow, Gieorgij Iłłarionowicz (Попов, Георгий Илларионович) | 1940.02.21 | 1986.06.13, Moskwa | Zespół ostrej choroby popromiennej | Pracownik fabryki turbin "Turboatom" w Charkowie (podwykonawca CEJ) | ||
| Wierszinin, Jurij Anatoljewicz (Вершинин, Юрий Анатольевич) |  |
1959.05.25, Zujewskaja (Rosyjska SRR) | 1986.07.21, Moskwa | Zespół ostrej choroby popromiennej otrzymana dawka: >10 Gy (1,000 rad) | Operator turbin | |
| Nowik, Aleksandr Wasiljewicz (Новик, Александр Васильевич) |  |
1961.08.11, (Ukraińska SRR) | 1986.07.26, Moskwa | Zespół ostrej choroby popromiennej otrzymana dawka: >10 Gy (1,000 rad) | Operator turbin | |
| Łuzganowa, Klawdija Iwanowna (Лузганова, Клавдия Ивановна) |  |
1927.05.09 | 1986.07.31, Moskwa | Zespół ostrej choroby popromiennej, szacowana otrzymana dawka: 6 Gy (600 rad) | Pracownik ochrony wewnętrznej (WOChR) | W chwili wypadku znajdowała się na posterunku ochrony zlokalizowanym około 200 metrów od zniszczonego budynku reaktora bloku energetycznego nr IV w sąsiedztwie budynku CHŻTO. Nie będąc świadoma zagrożenia przebywała tam aż do wczesnych godzin porannych w wyniku czego otrzymała wysoką dawkę promieniowania. |
| Tielatnikow, Leonid Pietrowicz (Телятников, Леонид Петрович) |  |
1951.01.25, Wedenka (Kazachska SRR) | 2004.12.02, Kijów | Nowotwór, szacowana otrzymana dawka: 4 Gy (400 rad) | Major. dowódca Zmilitaryzowanej Jednostki Straży Pożarnej nr 2. |
Przypisy
- ↑ Авария на Чернобыльской АЭС: радиационное заражение и медицинские последствия. vakhnenko.livejournal.com. [dostęp 2019-05-26].
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Opracowanie Działu Szkolenia i Doradztwa Instytutu Problemów Jądrowych: W 20-tą rocznicę awarii Czarnobylskiej elektrowni jądrowej, W. Trojanowski, L.Dobrzyński, E.Drosten, marzec 2006.
- ↑ Pamiętajmy o TYCH LUDZIACH... strefazero.org. [dostęp 2017-1024].
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 4,6 Судьба наиболее облученных чернобыльцев. tazhur.livejournal.com. [dostęp 2018-07-15].
