Klawdija Łuzganowa
| ||
| ||
| Stanowisko | ||
| Pracownik ochrony wewnętrznej | ||
| Informacje biograficzne | ||
| Imię i nazwisko | Klawdija Iwanowna Łuzganowa | |
| Data urodzenia | 9 maja 1927 | |
| Data i miejsce śmierci | 31 lipca 1986 († 59 l.) Moskwa | |
| Przyczyna śmierci | Zespół ostrej choroby popromiennej | |
| Miejsce spoczynku | Cmentarz Mitiński | |
| Kariera zawodowa | ||
| Pracodawca | Kijowski Obwodowy Zarząd Spraw Wewnętrznych | |
| Okres | 1971 – 31.07.1986 | |
| Odznaczenia | ||
| ||
Klawdija Iwanowna Łuzganowa (ros. Клавдия Ивановна Лузганова; ur. 9 maja 1927, zm. 31 lipca 1986 w Moskwie) – pracownik ochrony wewnętrznej (WOChR[1]).
Spis treści
Życiorys
Urodziła się 9 maja 1927. W 1971 rozpoczęła pracę na stanowisku pracownika ochrony wewnętrznej budowanej Czarnobylskiej Elektrowni Jądrowej[2].
26 kwietnia 1986
W chwili wypadku znajdowała się na posterunku ochrony zlokalizowanym około 200 metrów od zniszczonego budynku reaktora bloku energetycznego nr IV w sąsiedztwie budynku CHŻTO[3]. Nie będąc świadoma zagrożenia przebywała tam aż do wczesnych godzin porannych w wyniku czego otrzymała dawkę około 600 rad (6 Gy). Z pierwszymi objawami choroby popromiennej została przewieziona na oddział szpitalny MSCz-126 w Prypeci gdzie otrzymała podstawową opiekę medyczną. 27 kwietnia została przewieziona na oddział radiologiczny Instytutu Biofizyki Szpitala Klinicznego nr 6 w Moskwie.
Śmierć
Zmarła 31 lipca 1986 roku w wieku 59 lat w wyniku zespołu ostrej choroby popromiennej II stopnia (zakażenie, niewydolność nerek i wątroby oraz uszkodzenie skóry[4]). Dawka pochłonięta przez jej szpik kostny szacowana jest na 4.1 Gy[4]. W terminologii medycznej określana jest jako przypadek nr 33[4]. Została pochowana na tamtejszym Cmentarzu Mitińskim.
Odznaczenia
- Order Czerwonego Sztandaru Pracy (pośmiertnie)
Przypisy
- ↑ WOChR (ros. военизированная охрана) – wyspecjalizowania paramilitarna ochrona o specjalnym statusie prawnym. Do jej głównych zadań należała m. in. ochrona obiektów infrastruktury państwa o znaczeniu strategicznym.
- ↑ Герої-ліквідатори. chnpp.gov.ua. [dostęp 2019-05-18].
- ↑ Grigorij Miedwiediew: Czernobylskaja Tietrad. Moskwa: Kniżnaja pałata, 1990. ISBN 5-7000-0223-Х.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Raport UNSCEAR, Appendix to Annex G “Early effects in man of high radiation doses”. Acute radiation effects in victims of the Chernobyl accident (1988), s. 20.
| |||||||||||
