Walerij Pierewaczenko
Walerij Iwanowicz Pierewaczenko (ros. Валерий Иванович Перевозченко; ur. 6 maja 1947 w Starodubie, zm. 13 czerwca 1986 w Moskwie) – naczelnik zmiany wydziału reaktora.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 6 maja 1947 w Starodub w obwodzie briańskim w ZSRR. W 1970 ukończył Wyższą Szkołę Inżynierii Marynarki Wojennej im. Feliksa Dzierżyńskiego na kierunku urządzenia jądrowe. Następnie pełnił służbę oficera na okrętach podwodnych o napędzie jądrowym[1]. Pracę w Czarnobylskiej Elektrowni Jądrowej rozpoczął w 30 kwietnia 1981 roku pracując kolejno na stanowiskach starszego inżyniera eksploatacji oraz naczelnika zmiany wydziału reaktora[2].
Hospitalizacja[edytuj | edytuj kod]
„ | (...) ostatni raz widziałem Walerija Pierewaczenkę w maju na oddziale Moskiewskiego Szpitala Klinicznego nr VI. Wraz z naczelnikiem zmiany wydziału reaktora, Władimirem Szkurkiem, postanowiliśmy udać się do niego i życzyć mu wszystkiego najlepszego. W tym czasie już nie wstawał, był osłabiony, miał zatkany nos i uszy watą, aby zmniejszyć krwawienie, ale chętnie z nami rozmawiał. Wspólnie otworzyliśmy karton soku owocowego i wypiliśmy za jego szybki powrót do zdrowia. Robiliśmy co w naszej mocy by przekonać go, że na pewno wyzdrowieje i jest to tylko kwestią czasu. Na co odpowiedział że raczej jego dni są już policzone: „Wiem, co to jest”. Widocznie naprawdę zdawał sobie sprawę z powagi swojej sytuacji. |
” |
— autor, Razim Dawletbajew[3]
|
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Był żonaty z Zoe Zacharowną. Mieli dwójkę dzieci syna Dymitra i córkę Marinę (w 1986 roku miała około trzy lata)[1].
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
Został pośmiertnie odznaczony orderem "Za Odwagę" III klasy (Ukraina) (dekret Prezydencki nr 1156/2008 z dnia 12 grudnia 2008 r.)[2]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ 1,0 1,1 Czełowiek czesti i dołga. starodub-vestnik.ru. [dostęp 2021-09-22].
- ↑ 2,0 2,1 Gieroi-likwidatory. chnpp.gov.ua. [dostęp 2021-06-12].
- ↑ «Szatnuło stieny, połutʹma, razdałsia udar»: tragiedija Czernobyla głazami urożenca Bawłow. business-gazeta.ru. [dostęp 2021-06-12].
|