Anatolij Sitnikow
| Anatolij Sitnikow | |
|---|---|
| Anatolij Andrejewicz Sitnikow | |
 | |
| Stanowisko | |
| Zastępca naczelnego inżyniera ds. eksploatacji I. etapu | |
| Informacje biograficzne | |
| Imię i nazwisko | Anatolij Andrejewicz Sitnikow |
| Data i miejsce urodzenia | 21 stycznia 1940 Woskriesienka |
| Data i miejsce śmierci | 30 maja 1986 († 46 l.) Moskwa |
| Przyczyna śmierci | Zespół ostrej choroby popromiennej III. stopnia |
| Miejsce spoczynku | Cmentarz Mitiński (Moskwa) |
| Tytuł zawodowy | Inżynier |
| Edukacja | Politechnika Dalekowschodnia (DPI) |
| Kariera zawodowa | |
| Pracodawca | Czarnobylska Elektrownia Jądrowa |
| Okres | 15.05.1975 – 30.05.1986 |
| Odznaczenia | |
   | |
Życiorys
Urodził się 20 stycznia 1940 we wsi Woskriesienka (rejon Spasski w obwodzie riazańskim w RFSRR). Pochodził z rodziny z tradycjami wojskowymi. Jego matka, Marija Chominiczna była gospodynią domową. Ukończył szkołę średnią nr III we wsi Cemientnikow. W latach 1957–64 studiował na Wydziale Budowy Okrętów Politechniki Dalekowschodniej (DPI) we Władywostoku. W tym samym roku podjął pracę w stoczni im. Leninowskiego Komsomołu w Komsomolsku nad Amurem (w tym samym okresie pracował tam Anatolij Diatłow). Od maja 1963 do lipca 1964 zajmował stanowisko inżyniera-technologa. Od lipca 1964 do czerwca 1966 jako starszy inżynier technolog. Od czerwca 1966 do lutego 1969 na stanowisku inżyniera mechanika pulpitu siłowni okrętowej głównej (GEU). Od lutego 1969 do września 1973 jako inżynier mechanik GEU. Od września 1973 do stycznia 1974 jako pełniący obowiązki naczelnika biura mechaniki GEU. Od stycznia 1974 do kwietnia 1975 jako naczelnik. Od lat 70. intensywnie interesował się energetyką jądrową, w tym celu we własnym zakresie korzystając z dostępnej literatury poszerzał swoją wiedzę. Z sukcesem zdał egzamin kwalifikacyjny uprawniający do ubiegania się o zatrudnienie w przemyśle jądrowym. Początkowo próbował otrzymać zatrudnienie w Obińskiej Elektrowni Jądrowej. Z uwagi duże zapotrzebowanie na specjalistów z dziedziny energetyki jądrowej nowobudowanej Czarnobylskiej Elektrowni Jądrowej złożył wniosek o przeniesienie. W maju tego roku przeprowadził się wraz z rodziną do Prypeci dzięki bezpośredniej protekcji i pomocy swojego bliskiego przyjaciela Anatolija Diatłowa[2]. Początkowo mieszkał w jednym z hosteli robotniczych elektrowni m in. Władimirem Czugunowem oraz Wiaczesławem Orłowem. Od 15 maja 1975 pełnił funkcje zastępcy naczelnika zmiany wydziału reaktorowo-turbinowego. Od stycznia 1980 na stanowisku zastępcy naczelnika I. wydziału reaktora. Od lutego 1982 jako naczelnik. Następnie jako zastępca naczelnika zmiany elektrowni. 16 sierpnia 1985 został mianowany zastępcą naczelnego inżyniera ds. eksploatacji I. etapu (bloki energetyczne nr I i II) Czarnobylskiej Elektrowni Jądrowej[3][4][5].
26 kwietnia 1986
W chwili wypadku przebywał w swoim mieszkaniu. Kilka minut po wybuchu otrzymał telefon od automatycznego systemu alarmowego o treści AZ-5 na bloku IV co oznaczało poważny incydent w bloku energetycznym nr IV. Mimo kursujących regularnie liniach nocnych zakładowego przedsiębiorstwa autobusowego do elektrowni podjął decyzję udania się tam pieszo. Kierując się w stronę ABK-1 obserwował pożar bloku nr IV oraz akcję gaśniczą. Po wstępnym rozeznaniu się w sytuacji wraz z Władimirem Czugunowem wyposażeni w indywidualne środki ochrony oddechowej udali się do bloku nr III który posiadał wiele wspólnych systemów z uszkodzoną jednostką aby ocenić skalę i charakter uszkodzeń. Mimo zniszczenia systemów dostarczających chłodziwo do rdzenia za wszelką cenę próbowali znaleźć alternatywny sposób jego dostarczenia. Zbierając dane o rozmiarach wypadku spenetrowali większość pomieszczeń i obiektów IV. bloku. Jedynym miejsce do którego nie mogli się dostać była górna konstrukcja dachu gdyż wrota tam prowadzące były zatrzaśnięte. Około godziny 10 pojawiły się u niego pierwsze objawy choroby popromiennej. Pojawiły się u niego trudności z poruszaniem się. Mimo wielokrotnych próśb kolegów aby udał się do punktu medycznego kategorycznie odmawiał, Około godziny 11 udał się do swojego gabinetu aby odpocząć. W późniejszych godzinach jego stan pogorszył się na tyle aby musiał być przetransportowany do jednostki medycznej w Prypeci. Został zakwalifikowany do II. grupy poszkodowanych w najcięższym stanie i wytypowany do hospitalizacji w Moskwie w godzinach nocnych 27 kwietnia[3].
| „ | Wypadek w elektrowni pokazał, kto jest czego wart w naszym kolektywie. Niestety, znaleźli się ludzie, którzy przestraszyli się niebezpieczeństwa i stali się „dezerterami”, ale pokazali się też prawdziwi bohaterowie tacy jak Anatolij Sitnikow. W tych trudnych godzinach przeżył najbardziej tragiczną i moim zdaniem najlepszą część swojego życia. |
” |
| — autor, W. Łukjanienko, I. sekretarz Komitetu Wykonawczego Miasta Prypeć.
| ||
Śmierć
Mimo podwójnej transfuzji szpiku kostnego od siostry[3] zmarł 30 maja 1986 w wieku 46 lat w wyniku zespołu ostrej choroby popromiennej III. stopnia (infekcja, immunosupresja po przeszczepowa[6]) w Instytucie Biofizyki w Moskwie (w dokumentacji medycznej określany jako przypadek nr 5[6]). Został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Mitińskim. Otrzymał dawkę szacowaną na 1000[3] – 1500 R[4].
Prywatnie
Miał siostrę Walentinę Andriejewnę (ur. 1938), żonę Elwirę Pietrownę (która przez dwa lata po wypadku kontynuowała pracę w elektrowni na zasadach rotacji) oraz dwie córki: Irinę (ur. 1965) i Jekaterinę (ur. 1973)[1]. Najstarsza córka w maju 1986 miała wyjść za maż[3]. Mieszkał przy prospekcie W. I. Lenina 2/26[7]. Jego rodzina otrzymała zakwaterowanie w Moskwie przy szosie Choroszowskoje 70[1].
Odznaczenia
- Order „Znak Honoru” (14 sierpnia 1982)[5]
- Order Lenina (16 lutego 1989) (pośmiertnie)[5]
- Krzyż „Za odwagę” (1996) (pośmiertnie)[8] – za osobistą odwagę wykazaną w likwidacji wypadku w Czarnobylskiej Elektrowni Jądrowej[8],
Przypisy
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Spis ofiar śmiertelnych awarii w Czarnobylskiej Elektrowni Jądrowej sporządzonych przez KGB.
- ↑ Wospominanija ob Anatolii Diatłowie. pripyat-city.ru. [dostęp 2021-12-29].
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Gieroj-czernobylec Sitnikow Anatolij Andriejewicz. eacherenkova.ru. [dostęp 2021-12-29].
- ↑ 4,0 4,1 Gieroi-likwidatory. chnpp.gov.ua. [dostęp 2016-12-20].
- ↑ 5,0 5,1 5,2 Anatolij Andrejewicz Sitnikow. coolschool1.at.ua. [dostęp 2019-04-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-10)].
- ↑ 6,0 6,1 UNSCEAR 1988 REPORT Appendix to Annex G Acute radiation effects in victims of the Chernobyl accident
- ↑ Książka telefoniczna miasta Prypeć z 1982 roku.
- ↑ 8,0 8,1 Dekret Prezydencki nr 298/1996 z dnia 26 kwietnia 1996 r.
| |||||||||||
