Władimir Szaszenok

Z Czarnobyl Wiki
To jest zatwierdzona wersja strony. To nie jest ostatnia jej wersja. Zobacz najnowszą wersję.
Skocz do: nawigacja, szukaj
Szaszenok.jpg

Władimir Nikołajewicz Szaszenok (ros. Владимир Николаевич Шашенок; ur. 21 kwietnia 1951 w Szczucza Hrebla, zm. 26 kwietnia 1986 w Prypeci) - Inżynier systemów automatyzacji, pracownik Smolenskatomieniergo[1]. Był podwykonawcą konstruktora turbogeneratora, z Charkowa firmy Donergo. Realizował pomiary drgań turbiny w trakcie badania wybiegu generatora.

Życiorys

Urodzony 21 kwietnia 1951 roku we wsi Szczucza Hrebla w rejonie czernihowskim w Ukraińskiej SRR. W 1970 roku ukończył Technikum Przemysłu w Konotopie. Pracę w Czarnobylskiej Elektrowni Jądrowej rozpoczął w sierpniu 1980 roku.

26 kwietnia 1986 roku

W momencie awarii przebywał w pomieszczeniu nr 604. Znaleziony nieprzytomny, przygnieciony belką ze złamanym kręgosłupem. połamanymi żebrami z ciężkimi oparzeniami termicznymi i popromiennymi. Od jego ciała napromieniowany został Petro Pałamarczuk, oraz kierowca karetki – Gumarow (który o 5:00 rano sam został pacjentem szpitala w Prypeci). Petro wynosił Szaszenoka z budynku elektrowni, zaś Gumarow transportował z karetki do szpitala.

Śmierć

Po przywiezieniu go do szpitala w Prypeci i udzielenia mu natychmiastowej pomocy medycznej zmarł 26 kwietnia 1986 roku w wieku 35 lat o godzinie 5:00 lub 6:00 w wyniku przerwania rdzenia kręgowego, licznych oparzeń i obrażeń wielonarządowych. Według lekarzy po odzyskaniu świadomości kazał odsunąć się od niego lekarzom krzycząc "Odejdźcie precz! Ja z reaktora!"[2]. Tuż przed śmiercią przy łóżku czuwała jego żona. Został pochowany 29 kwietnia na cmentarzu we wsi Czystogłówka. 19 listopada 1988 roku jego ciało zostało ekshumowane i pochowane na cmentarzu Mitińskim w Moskwie[3][4][5].

Odznaczenia

  • Orderem Czerwonego Sztandaru (pośmiertnie)
  • Order „Znak Honoru” (pośmiertnie)

Prywatnie

Miał żonę Natalię[6] która pracowała jako pielęgniarka w szpitalu w Prypeci oraz syna[2].

Przypisy

  1. „Odgłosy”. Numer 34 (1482), 1986-08-23. Łódź. ISSN 0472-5042. 
  2. 2,0 2,1 Пережить Чернобыль. vlast.kz. [dostęp 2017-06-19].
  3. Waldemar Siwiński: Czernobyl. Od katastrofy do procesu. Warszawa: Iskry, 1989, s. 9. ISBN 83-207-1179-7.
  4. Grigori Medwedew: Chernobyl Notebook. Moskwa: Nowy Mir, 1987. ISBN 9781622800032.
  5. ШАШЕНОК Володимир Миколайович. memory.chornobylmuseum.kiev.ua. [dostęp 2018-10-09].
  6. Как хоронили первых жертв аварии на ЧАЭС. bbc.com. [dostęp 2018-10-09].