Wiaczesław Brażnik

Z Czarnobyl Wiki
To jest nie tylko zatwierdzona wersja strony, ale również ostatnia jej wersja.
Skocz do: nawigacja, szukaj
Wiaczesław Brażnik
Wiaczesław Stiepanowicz Brażnik
Wiaczesław Brażnik.jpg
Stanowisko
Operator turbin
Informacje biograficzne
Imię i nazwiskoWiaczesław Stiepanowicz Brażnik
Data i miejsce urodzenia3 marca 1957
Atbasar
Data i miejsce śmierci14 maja 1986 († 29 l.)
Moskwa
Przyczyna śmierciOstra choroba popromienna
Miejsce spoczynkuCmentarz Mitiński (Moskwa)
Kariera zawodowa
PracodawcaCzarnobylska Elektrownia Jądrowa
Okres02.04.1979 – 14.05.1986
WydziałWydział turbin
W momencie awariiHala turbin
Odznaczenia
Order for Bravery of Ukraine.png SU Order of the Badge of Honour ribbon.svg
Wiaczesław Stiepanowicz Brażnik (ros. Вячеслав Степанович Бражник; ur. 3 marca 1957 w Atbasarze, zm. 14 maja 1986 w Moskwie) – operator turbin na wydziale turbin (TC) Czarnobylskiej Elektrowni Jądrowej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 3 maja 1957 w Atbasarze w obwodzie akmolskim w Kazachskiej SRR. Pracę w Czarnobylskiej Elektrowni Jądrowej rozpoczął 2 kwietnia 1979. Początkowo pracował na stanowisku elektryka na wydziale elektrycznym (EC). W październiku 1980 został przeniesiony na wydział turbin, gdzie zajmował stanowiska mechanika obchodowego aparatury turbin oraz operatora turbiny parowej[1].

26 kwietnia 1986[edytuj | edytuj kod]

W nocy 26 kwietnia 1986 pełnił swoje obowiązki w ramach V. zmiany roboczej na wydziale turbin. Jako jeden z pierwszych brał udział w usuwaniu skutków wypadku. Podejmowane przez niego działania poprzez zablokowanie przepływu w przewodzie olejowym, w którym pękły dreny zapobiegły dalszemu rozprzestrzenianiu się pożaru[1].

Śmierć[edytuj | edytuj kod]

Zmarł 14 maja 1986 roku w wieku 29 lat w wyniku zespołu ostrej choroby popromiennej IV stopnia w Szpitalu Klinicznym nr VI w Moskwie. Został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Mitińskim[1].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

  • Order „Znak Honoru” (pośmiertnie, ZSRR)[1]
  • Order „Za Odwagę” III klasy (pośmiertnie, Ukraina, 2008)[2]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 Gieroi-likwidatory. chnpp.gov.ua. [dostęp 2019-04-22].
  2. Dekret Prezydenta Ukrainy nr 1156/2008 z dnia 12 grudnia 2008 r.